Морал, што беше тоа?!?
Трагајќи по што поголема удобност и што повеќе материјални средства, не подзаборавивме туку сосема изумивме на непишаните правила и норми кои не го одделуваат човекот од животните. Ретко кој ќе се замисли над своите постапки што ги направил заради остварување на некоја лична цел. Се раководиме некако слепо според мотото
Целта ги оправдува средствата
и си го врвиме нашиот бегрешен пат. Совеста ни е чиста, такво е времето и така треба да се однесува човек. Но, времето е исто. Луѓето се тие кои се менуваат.
Малку по малку губиме од нашата идеализирана човечност и чекор по чекор го будиме ѕверското во нас. Но зошто ѕверското?! Па и ѕверот се раководи според некои свои норми, убива за да преживее, уништува за да не биде уништен. А човекот?! Човекот убива од забава, уништува од здодевност. Со кое право се нарекуваме ѕверови?
За нас веќе нема ништо свето. Се може да се повреди и искористи. Се ни е дозволено.
Морално ли е тоа?!
Морал, што беше тоа?!
Отворив речник и го побарав овој правлив збор врз кого израснала мувла. Таму стои moral, lat. (mos.2. moris - обичај) збир правила на одредено општество и општествена класа за содржината и начинот на меѓусебните односи на луѓето и човековите заедници. Исправност, чесност, доблест, етика. Полет, занес, спремност за вршење задачи.
Кој од нас може да се пофали како морално чист?!
Како Диоген, кој со свеќа среде бел ден барал човек, се обѕирнав околу себе. За жал, на секој од нас му недостасува по нешто за да биде наречен морален.
Барајќи идеал, наидов на недостиг од етичко расудување и чувства, дејствување без никакви обѕири, вид лудило со антисоцијални нагони.
Moral insanity.
Зарем дотука стигнавме? Или можеби треба да прашам - Зарем таму се вративме?
http://gegoska.blogspot.com/
ReplyDelete