Љубовта помеѓу Чехов и Олга е една од најромантичните во историјата. Иако ретко биле заедно, нивната врска е цврста и искрена. Писмата кои си ги пишуваат еден на друг сведочат за нежноста, љубовта и поддршката што тие ја негуваат еден кон друг.
На 02.07.1904 година, Чехов умира од срцев удар, но не умира со него љубовта од Олга. Таа продолжува да му пишува со ист жар.
На 02.07.1904 година, Чехов умира од срцев удар, но не умира со него љубовта од Олга. Таа продолжува да му пишува со ист жар.
Москва, 19 август 1904.
Најпосле можам да ти се јавам, драг мој, далечен, па сепак толку близок,
Антоне мој! Каде си сега – не знам. Денес стигнав во Москва и го посетив твојот
гроб... Колку е убаво на гробот, кога само би знаел! По замрениот југ, овде се
ми изгледа бујно и ароматично. Се чувствува мирисот на земја и зеленило,
дрвјата шумолат нежно.
Не можам да се помирам со фактот дека веќе не си жив. Имам толку многу да
ти пишувам, да ти раскажувам за се она што го проживеав последните денови од
твојата болест. Чудно е што ти пишувам, ама јас тоа го сакам, безумно го сакам.
И додека ти пишувам, чинам жив си некаде и го чекаш моето писмо. Душичке моја,
мил мој, срце мое, дозволи ми да ти кажам што чувствувам, дозволи ми да ти ја
помилувам твојата мека свиленкаста коса, дозволи ми да погледнам во твоите
добри, сјајни и мили очи.
Би сакала да знам дали знаеше дека заминуваш од овој живот! Чинам
претчувствуваше, можеби нејасно, но сепак претчувствуваше...
